Okrojony produkt za pełną cenę – aktualny standard kultury

Tu wciąż rządzą korporacje i mogą dużo więcej niż szary odbiorca. A ruch „Free Culture” wcale nie trafia ich w przysłowiową piętę Achillesową (fot. Christopher Dombers/CC/flickr.com)

Nikt nie lubi być oszukiwanym, wykorzystywanym i robionym w bambuko. Nie możemy tego niestety uniknąć. W jakimś stopniu na własne życzenie. Najkrótszą drogą, by zafundować sobie tego typu wrażenia, jest bezwzględne zachowywanie wydawałoby się elementarnej uczciwości. Płacąc za kulturę z legalnych źródeł, mamy gwarancję wystrychnięcia na dutka. W erze internetu i cyfrowej dystrybucji sięgającą ok. 99,(9)%.

Wirtualny owoc zakazany

Czy gry powodują agresją, czy są ujściem negatywnych emocji? (fot. Maryam Abdulghaffar/CC/flickr.com)

„Uderzył matkę krzesłem, bo grał w Tibię!”. Takie opinie nie są rzadkością w masowej papce medialnej. Gry komputerowe to zło. Wręcz ZŁO WCIELONE. Oświeceni i mądrzy gracze wiedzą jednak, że tak naprawdę to doskonała rozrywka. Okazuje się, że uczone głowy podzielają opinie pismaków z brukowców.  Źle spałeś. Ukochane auto nagle odmówiło posłuszeństwa. Do tego w pracy była istna rzeźnia, a obrażona żona nic nie ugotowała. Na dobitkę polskie „Orły” znowu przegrały… Trzeba to odreagować! Jak?

Archiwum S – Wesołe jest życie w DS-ie

W akademikach i domach studenckich można spotkać nie tylko „komputerowych” opozycjonistów z Bliższego Wschodu. Co jeszcze się tam wyrabia? Troszkę na ten temat w drugim studenckim reportażyku

Wesołe jest życie w DS-ie

Wrocławskie studenckie P.I.W.O (fot. Wim Hertog/CC/flickr.com)

Przed wejściem należy okazać kartę mieszkańca. Żeby do środka nie dostał się żaden podejrzany typ. Klucz do pokoju jest jeden, przy wychodzeniu obowiązkowo zostawiany u doświadczonych portierek. Porządek musi być. A nie, dupa blada. Lokatorzy już dawno zapomnieli, że istnieje coś takiego jak przepustka, dorobiony kluczyk bezustannie myli się z tymi domowymi, a panie przy drzwiach mają ciekawsze rzeczy do roboty niż sprawdzanie, kto tak w ogóle się pojawia. Trzeba kiedyś na spokojnie rozwiązać tą krzyżówkę z Teletygodnia i obejrzeć zaległy odcinek Klanu – przecież „administracja nie ponosi odpowiedzialności za zaginione rzeczy o wartości wyższej niż 200 złotych”. Witamy w akademiku.

Archiwum S – Studia Wschodnie, czyli Białoruska opozycja z emigracji

Tu i ówdzie słychać deklaracje z różnych uczelni, że chętnie i bez opłat przyjmą do siebie Ukraińców, najchętniej pochodzących z terenów uciskanych/wyrywanych w ostatnich miesiącach przez Rosję… Znaczy ten, zielone ludki lokalnej samoobrony przed faszystami z kijowskiego Majdanu (no offense, Władimirze Władymirowiczu). Osobiście zastanawiam się, czy ww. studenci z Ukrainy będą w jakimś stopniu podobni do tych, którzy przyjechali do Polski z Białorusi. U siebie narazili się Aleksandrowi Łukaszence działalnością w opozycji. Co porabiają u nas? Poniżej mój reportażyk o nich, wyciągnięty z archiwum tekstów pisanych stricte na studia.

Pogoń białoruska – godło z lat 1918-19 oraz 1991-95

Białoruska opozycja z emigracji

Niechciani na uczelniach w swoim kraju, dostali szansę od Polski. W 2006 roku rząd i rektorzy polskich uczelni utworzyli stypendium im. Konstantego Kalinowskiego. Cel: umożliwienie studentom wyrzuconym z białoruskich uczelni za działalność w organizacjach przeciwnych Łukaszence kontynuowanie nauki już w Polsce. Aktywni opozycjoniści chętnie korzystają z tej możliwości. Jak sobie radzą w nowym kraju, czy udało się im zaaklimatyzować?

Tajniki Mistrza koszykarskiej kuchni Zen Phila Jacksona

Jak tu pichcić, żeby w New York Knicks znowu było smacznie? Magda Gessler? Nope. Zen Master? Yeah! (fot. Keith Allison/CC/wikipedia.org)

Proszę państwa, dzisiaj w naszym programie gościem jest specjalna osoba! Jego metody przeszły już do historii i legend, on sam przebywa na zasłużonej emeryturze w Montanie. W ostatnich 20 latach jego potrawy aż 11 razy zdobywały tytuł „NBA Champion”, przyznawany tylko raz w roku. Swoimi sekretami podzieli się tylko z nami. Przed państwem Phil Jackson! Wielkie brawa!

Robin Hoodzi XXI wieku. Prawie

Joł hoł hoł, do stutysięcy beczek rumu!!! (fot. Orem/CC/wikipedia.org)

Parę lat temu Marcin Iwiński – szef CD Projektu, producenta i dystrybutora gier komputerowych – ujawnił, że ostatnia produkcja firmy jest piracona na dużą skalę. Druga odsłona „Wiedźmina” w pięć tygodni po premierze sprzedała się w blisko milionie egzemplarzy na całym świecie. Według szacunków Iwińskiego w tym samym czasie grę nielegalnie pobrało ok. 4,5 miliona osób. No bo po co wydawać niemałe pieniądze na zbiór zer i jedynek, jak to samo oferują za grosze albo i za darmo w internecie? Na forach piraci chętnie określają nabywców legalnych kopii „frajerami”. Bo nie są zaradni. Sprytni.

Uniwersalne motto – Przynajmniej żyję

Spadam, lecę, szybuję… Czasem osiągnięcie dna pozwala podskoczyć o poziom wyżej. Podobno. (fot.Pbroks13/CC/wikipedia.org)

Źle spałem. Ukochane auto nagle odmówiło posłuszeństwa. Na uczelni była istna rzeźnia. Na dobitkę polskie „Orły” znowu przegrały. Krótko pisząc: głęboki, mroczny dół na umyśle… Trzeba to odreagować! Jak? Każdy ma swoje sposoby. Spokojne, jak słuchanie muzyki klasycznej, rozwiązywanie krzyżówek czy układanie kolekcji znaczków pocztowych. Albo na ostro. Jedni bawią się w nurków i dogłębnie badają dna kolejnych zbiorników – najczęściej szklanych. Inni fundują sobie strzał adrenaliny, ryzykując zdrowie i życie w sportach ekstremalnych. Niektórzy postanawiają spełniać marzenia innych i fundują napotkanym osobom własnoręczną korektę uzębienia i drobną operację plastyczną.